1. تعامل اجتماعی:

RAD: کودکان مبتلا به اختلال دلبستگی واکنشی ممکن است در شروع یا حفظ تعاملات اجتماعی مشکل داشته باشند. آنها ممکن است اجتنابی یا دور به نظر برسند و ممکن است به دنبال آرامش یا حمایت از مراقبان نباشند.

اوتیسم: کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم اغلب در تعاملات اجتماعی و ارتباطات مشکل دارند. آنها ممکن است در شروع یا حفظ مکالمات مشکل داشته باشند و ممکن است صدایی صاف یا رباتیک داشته باشند.

2. سبک پیوست:

RAD: کودکان مبتلا به اختلال دلبستگی واکنشی ممکن است سبک دلبستگی ناایمن داشته باشند، به این معنی که ممکن است در برابر ایجاد روابط نزدیک با مراقبین مقاومت نشان دهند.

اوتیسم: کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ممکن است به دلیل چالش های ارتباط اجتماعی خود در ایجاد دلبستگی با مشکل مواجه شوند.

3. تنظیم عاطفی:

RAD: کودکان مبتلا به اختلال دلبستگی واکنشی ممکن است در تنظیم احساسات خود مشکل داشته باشند، که می‌تواند منجر به طغیان شدید یا تغییرات ناگهانی در خلق و خو شود.

اوتیسم: کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ممکن است در تنظیم احساسات خود مشکل داشته باشند که می‌تواند منجر به فروپاشی یا عصبانیت شود.

4. مهارت های ارتباطی:

RAD: کودکان مبتلا به اختلال دلبستگی واکنشی ممکن است در ارتباط کلامی مشکل داشته باشند و ممکن است از نشانه های غیرکلامی مانند تماس چشمی یا زبان بدن برای برقراری ارتباط استفاده کنند.

اوتیسم: کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ممکن است در برقراری ارتباط کلامی مشکل داشته باشند و ممکن است از اشکال جایگزین ارتباط مانند زبان اشاره یا ابزارهای ارتباطی تقویتی و جایگزین (AAC) استفاده کنند.

5. پردازش حسی:

RAD: کودکان مبتلا به اختلال دلبستگی واکنشی ممکن است در پردازش اطلاعات حسی مشکل داشته باشند که می‌تواند منجر به رفتارهای جستجوی حسی یا اجتناب حسی شود.

اوتیسم: کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ممکن است در پردازش اطلاعات حسی مشکل داشته باشند که می‌تواند منجر به رفتارهای جستجوی حسی یا اجتناب حسی شود.

6. تنظیم رفتار:

RAD: کودکان مبتلا به اختلال دلبستگی واکنشی ممکن است در تنظیم رفتار خود مشکل داشته باشند که می‌تواند منجر به رفتار تکانشی یا پرخاشگرانه شود.

اوتیسم: کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ممکن است در تنظیم رفتار خود مشکل داشته باشند که می‌تواند منجر به رفتارهای تکراری یا محدود کننده شود.

7. رشد شناختی:

RAD: کودکان مبتلا به اختلال دلبستگی واکنشی ممکن است در رشد شناختی تاخیر داشته باشند، به ویژه در زمینه هایی مانند حافظه، توجه و حل مسئله.

اوتیسم: کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ممکن است در رشد شناختی تاخیر داشته باشند، به ویژه در زمینه هایی مانند شناخت اجتماعی، عملکرد اجرایی و رشد زبان.

8. مهارت های حرکتی:

RAD: کودکان مبتلا به اختلال دلبستگی واکنشی ممکن است در رشد مهارت های حرکتی تاخیر داشته باشند، به ویژه در زمینه هایی مانند مهارت های حرکتی درشت و مهارت های حرکتی ظریف.

اوتیسم: کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ممکن است در رشد مهارت های حرکتی تاخیر داشته باشند، به ویژه در زمینه هایی مانند مهارت های حرکتی درشت و مهارت های حرکتی ظریف.

9. سایر ویژگی ها:

RAD: کودکان مبتلا به اختلال دلبستگی واکنشی ممکن است سابقه تروما یا غفلت داشته باشند و ممکن است رفتارهایی مانند تسکین خود یا اجتناب از خود نشان دهند.

اوتیسم: کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ممکن است سابقه تاخیر یا ناتوانی در رشد داشته باشند و ممکن است رفتارهایی مانند حرکات تکراری یا وسواس از خود نشان دهند.

در نتیجه، در حالی که هر دو اختلال دلبستگی واکنشی و اختلال طیف اوتیسم می‌توانند با چالش‌های ارتباط اجتماعی همراه باشند، تفاوت‌های کلیدی در علل زمینه‌ای و وجود علائم دیگر نهفته است. اختلال دلبستگی واکنشی با سابقه تروما یا غفلت و مشکل در ایجاد دلبستگی مشخص می شود، در حالی که اختلال طیف اوتیسم با مشکلات ارتباط اجتماعی و رفتارهای تکراری مشخص می شود.